Naar huis

Ik had nog lekker uit kunnen slapen, want ik hoefde pas om 14 uur te vertrekken. Ik begon de ochtend dus lekker rustig. Ik ging ontbijten, nam een douche en toen belden de twee meiden van de groep, die nog op het eiland waren, aan om afscheid te nemen. Daarna had ik genoeg tijd om mijn tassen in te pakken. Ik had tegen de mensen van de duikschool gezegd dat ik rond 11 uur zou langskomen om afscheid te nemen. Na een week op dezelfde plek te zijn geweest, lagen mijn spullen overal. Het inpakken duurde daardoor ongeveer een uur. Ik denk dat dat het record is van de hele vier maanden, maar het was gelukt. Doordat ik wat spulletjes achter kon laten (te vies geworden of gewoon niet nodig), was het makkelijker om de tas dicht te krijgen. Toen ik uiteindelijk alles had ingepakt, ging ik naar de duikschool. Ik heb daar even een drankje gedaan en nam toen afscheid van iedereen. Ik had een kleinigheidje gekocht voor mijn instructeur, omdat hij zo goed voor me is geweest. Daarna ging ik naar de supermarkt om even een broodje te halen. Ik had geen zin om te lunchen in een van de restaurants. Een broodje dus, en toen kon ik lekker naar het hotel om nog even te ontspannen voordat ik zou vertrekken. Ik heb een filmpje gekeken, toen uitgecheckt en toen ging ik naar het kantoortje van de gids. Hier zou de taxi komen. De gids was er niet, dus ik heb haar geen gedag kunnen zeggen. Apart :p. Toen ik aankwam bij de pier moest ik eerst inchecken. De betaling had ik al gedaan via de gids, dus het was alleen het papiertje laten zien en dan kreeg ik mijn ticket. Toen moest ik nog een poosje wachten. De boot was een half uur te laat en toen hij aankwam moesten eerst alle mensen eruit en daarna konden wij erin. Doordat ik de vorige keer zo'n nare ervaring op de boot had, had ik gevraagd aan verschillende mensen hoe zij het hadden op de boot. Ik had de tip gekregen om buiten te zitten. Ik wist de vorige keer niet eens dat je buiten kon zitten. Het was toen ook nog donker en de zee was erg onrustig. Toen ik binnenkwam om mijn tas af te geven beneden voelde ik meteen al die benauwdheid. Het stonk er en het deed me denken aan die nare ervaring van de vorige keer. Ik besloot hoe dan ook boven te zitten, ook als er geen zitplek meer is. Gelukkig kon ik nog een plekje vinden. Toen we vertrokken merkte ik dat de zee veel rustiger was dan de vorige keer. Het was nu totaal geen probleem. Ik begon wel een beetje te verbranden, dus ik trok mijn vest met capuchon over mijn hoofd en zo heb ik een hele goede bootreis gehad gelukkig. Want daar zag ik wel een beetje tegen op. De transfer van de pier naar het vliegveld had ik ook al betaald, dus ik kon zo in een busje stappen. Het was rond 5 uur en er stond een enorme file. We hebben er twee uur over gedaan. Ik had nog genoeg tijd, want mijn vlucht zou pas om 21:50 vertrekken. Dit was de laatste mogelijkheid voor de boot, dus ik moest die wel nemen. Anderen in het busje moesten eerder vliegen en zaten aardig te stressen. Ik had gelukkig geen stress en wachtte rustig tot we er waren. Ik had als tip gekregen van de gids dat ik kon vragen of ik een vlucht eerder kon nemen. Dan had ik meer overstaptijd in Bangkok. Dit deed ik en dat was mogelijk. Ik kon vliegen om 20:20. Ik had dus nog even de tijd om de dineren en toen ging ik door de douane. Ik hoefde nog maar zo'n kwartiertje te wachten en toen gingen we al boarden. Deze vlucht zou maar 1 uurtje duren. Het was een klein vliegtuigje en dat voel je als je in de lucht hangt. We bewogen flink en af en toe zakte we een flink stuk naar beneden. Niet prettig. Ik was gek genoeg ontzettend zenuwachtig om te vliegen. Ik heb al die vluchten geen angst gehad en nu ik naar huis zou gaan, was ik ineens bang om te vliegen. Bij elke schok voelde ik mijn hart in mijn keel. Ik moest mezelf echt even vermannen, want ik moest nog 15 uur vliegen na deze vlucht en ik heb het bij al die andere vluchten ook zonder angst gedaan. Ik was blij toen we geland waren na dat ene uurtje. Als je angst voelt, is een uur lang genoeg. Ik hoefde mijn tas niet op te halen, want die hebben ze direct naar Amsterdam gestuurd, dus dat scheelde weer. Ik liep dus maar een beetje rond, maar er was niet zoveel te zien. Toen ben ik maar weer door de douane gegaan. Vanaf daar was er wel meer te zien. Ik heb weer een hapje gegeten en toen had ik nog aardig wat tijd over, dus ik keek maar een filmpje op mijn telefoon. Ik wachtte op de vlucht van Bangkok naar Doha. Dit zou 7 uur duren. We gingen boarden. Ik zat naast een Fransman. Op een gegeven moment kwam de steward naar die man en gaf aan dat hij voor hem zou zorgen tijdens deze vlucht. Toen gaf hij aan dat hij eventueel ook achter mij kon zitten als hij dat wilde, want die twee stoelen waren vrij. Dat deed hij en daardoor had ik ook twee stoelen voor mijzelf :). Ruimte! Ik kon daardoor tijdens de vlucht lekker slapen. Dat was fijn, want het was midden in de nacht. Ik heb niet diep geslapen, maar toch genoeg om me niet extreem moe te voelen. Aangekomen in Doha moest ik weer even wachten. Ik heb wat rondgelopen op het vliegveld en ben toen maar weer een filmpje gaan kijken. Toen was het weer tijd om te boarden. De grondstewardess vroeg weer of ik 'tiny' heet (op de Engelse manier, wat klein betekent). Het blijft grappig. De vrouw moest er erg hard om lachen en ik gaf aan dat ik dit elke keer weer te horen krijg als ik ga vliegen of als ik bij de douane kom. Handige naam, maar wel grappig :p. Ik had een stoel in het midden met iemand links van mij en iemand rechts van mij. Links van mij zat een jongen uit Indonesië. Ik vertelde hem dat ik daar een maandje terug geweest was. Zo praatten we een beetje. Het meisje rechts van mij gaf aan dat ze na het opstijgen op een andere plek zou gaan zitten, want het vliegtuig was niet helemaal vol. Dan hadden we meer ruimte. Ik was na het opstijgen op haar plek gaan zitten. De Indonesische jongen en ik deden beiden de armsteunen omhoog en zo hadden we lekker veel ruimte. Wat ruimte betreft heb ik veel geluk gehad in bijna al mijn vluchten van mijn reis. Daardoor heb ik goed kunnen slapen. Hoe dichter we bij Amsterdam kwamen, hoe gekker ik me voelde. Ik moest af en toe lachen in mijn eentje. Zo gek om naar Amsterdam te gaan en ook om met heel veel Nederlanders in een vliegtuig te zitten. Toen we gingen dalen, keek ik af en toe naar buiten, maar er viel elke keer niks te zien. Ik zag dat we nog 2 minuten moesten en ik zag nog steeds alleen maar wolken. Ik dacht dat we veel te laag waren om nog wolken te zien, maar het bleek dus heel mistig te zijn. Er waren veel windstoten en mistig. Hierdoor was de landing aardig met wat turbulentie. Maar de landing zelf was prima. Ik had mijn simkaart in Doha alweer verwisseld, dus ik had mijn Nederlandse simkaart al in mijn telefoon, dus ik had meteen 4G-internet. Ik ging dus mijn moeder appen dat ik geland was. Ze appte dat ze in de file stond. Ik dacht dus nog genoeg tijd te hebben om rustig aan te doen. Het ging allemaal best snel met de paspoortcontrole. Ik kon als Nederlander door de automatische poortjes. De rij voor de buiten Europese paspoorten was enorm lang, dus ik was blij dat ik daar niet in hoefde te wachten. Toen liep ik naar de bagagebanden om mijn tas op te halen. Daar zag ik mijn moeder, zus, zwager en mijn lieve, kleine nichtje achter het glas staan zwaaien. Echt super leuk! Mijn nichtje is gek genoeg degene die ik het meeste gemist heb en ze was nog maar 4 maandjes op de wereld voordat ik vertrok. De mens zit gek in elkaar :p. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid voordat mijn tas er was. Mijn tas kwam eraan en ik kon naar mijn familie gaan. Echt leuk om iedereen weer te zien! Lekker knuffelen met mijn nichtje :p. En dan loop je daarna naar buiten en zie je een typisch Nederlandse omgeving en dat voelt zo onrealistisch! Het koude weer voelt ook onrealistisch. Alsof je in een grote koelkast loopt. We gingen naar het huis van mijn moeder en voor het avondeten kwamen ook Linda en Wim en Eric en Melissa voor het eten. Ook Bennie is nog even langs geweest. Heel leuk om iedereen weer te zien. De eerste nacht heb ik bij mijn moeder thuis geslapen, want mijn bed en spullen stonden nog in de schuur bij Eric. De volgende dag hebben we al mijn spullen opgehaald en kon ik gaan uitpakken. Zelfs mijn huisje voelt dan anders en ik moet weer wennen aan alle Nederlandse geuren (volgens mijn familie stonk ik naar Azië :p). Flink wat wassen en alle spulletjes uitpakken. Die dag ben ik meteen gaan hardlopen met Eric. Wel weer leuk om dit samen te doen, maar het viel me wel zwaar. Ik ben weer op de weegschaal geweest en ik ben wel wat kilo's aangekomen, dus ik mag weer flink aan de bak. Maar dat komt wel goed. Voor het avondeten ben ik naar mijn moeder geweest. Marianne en Gerrold waren ook bij mijn moeder voor oud&nieuw. Het was dus een gezellige boel. Ik probeerde wakker te blijven, maar rond half 11 hield ik het niet meer. Ik was zo moe dat ik nergens meer zin in had. Ik besloot toen toch maar een uurtje te gaan slapen. Goede beslissing, want na dat uurtje slapen voelde ik me beter. Leuk om met oud&nieuw met mijn familie te zijn. Voor de lunch de volgende dag ben ik weer naar mijn moeder geweest, waar de rest van de familie ook kwam lunchen. Ouderwets Rummikub gespeeld. Gezellig. Ik heb geen spijt dat ik een paar dagen eerder terug ben gegaan. 

Ik heb enorm veel gezien, veel meegemaakt. Leuke dingen, minder leuke dingen. Heel veel mensen ontmoet: heel veel mensen die komen en gaan, maar ook echte vrienden. Veel culturen en gebruiken meegemaakt. Veel geleerd. Reizen heeft me sterker gemaakt als persoon. Onafhankelijk. Het maakt me bewust van wie ik ben, als Nederlander zijnde, als mens zijnde. Ik neem al die ervaringen mee in mijn hele leven. Zo'n grote reis als dit zal ik waarschijnlijk nooit meer maken, maar stoppen met reizen doe ik nooit. 'TRAVEL IS THE ONLY THING YOU BUY THAT MAKES YOU RICHER'