Hotel Sylvia in Labuan Bajo

30 november 2018 - Labuan Bajo, Indonesië

En toen had ik 4 dagen voor mezelf! We kwamen van de boot af, kregen een taxi, nog even langs de minimarkt en toen gingen we naar het hotel. Ik kan je vertellen dat als je 3 dagen niet gedoucht hebt en daarvoor 2 dagen een koude douche hebt gehad, dat dit de beste douche ooit was :p. Na het douchen hadden we nog een paar uur de tijd, want we gingen rond 7:30 in de avond vertrekken voor het avondeten. De laatste keer met de groep. We gingen uit eten in een vrij westers restaurant. Hier was ik ook wel echt aan toe. Dan was er even wat anders op het menu dan rijst. Na het eten zijn we meteen naar het hotel gegaan om te slapen, want iedereen was moe na die paar nachten op de boot. De laatste nacht met mijn roomy. We sliepen meteen. De volgende ochtend vertrok zij om naar Bali te vliegen. Ik had besloten om met hen te gaan ontbijten, dus ik was er ook uit. Gelukkig pas om 9:00, dus dat was niet vroeg. Na het ontbijt was het gedag zeggen tegen iedereen. Voor het ontbijten was ik met een tas vol met was naar de receptie gegaan om te vragen of ze het konden wassen. Dat ging dus niet zomaar, ik moest een lijst invullen met hoeveel ik van alles had. Ik had echt totaal geen idee, want ik had gewoon alles wat ik tegenkwam en wat een was kon gebruiken in de tas gegooid. Ik vroeg dus of ik het mee kon nemen en later terug kon brengen, want mijn kamergenootje wachtte op mij voor het ontbijt. Dus na het gedag zeggen, wilde ik de was brengen. Toen kreeg ik te horen dat ik naar een andere kamer moest, omdat er iets aan de kamer moest gebeuren. Ze hadden de avond ervoor gezegd dat ik in dezelfde kamer kon blijven, dus ik had al mijn spullen overal liggen :p. En er liep een jongen met mij mee om de sleutels. Dus ik moest snel alles inpakken, terwijl die jongen buiten op mij wachtte voor de deur. Ik gooide gewoon alles in de tassen en kwam als een bepakte ezel de kamer uit. Gelukkig hielp de jongen me met wat tassen dragen. Toen had ik mijn nieuwe kamer. Toch wel fijn. Alles was schoon en ik had nu 1 groot bed in plaats van 2 normale bedden.
Hier zou ik dus de komende dagen doorbrengen. Heeerlijk om even alleen te zijn! Ik heb altijd wel mijn alleen-tijd nodig en nu ben ik 24 uur per dag met mensen geweest voor 3 maanden lang. Gezellig, maar soms ook wel veel.
De volgende ochtend kwam er een personeelslid binnen wandelen zonder te kloppen. Ik had al ontbeten en was al aangekleed en zat een filmpje te kijken, dus ik vond het geen probleem, maar hij was erg geschrokken. Het personeel is ontzettend beleefd, dus dit vond hij maar niks :p. Ik stond dus nog ingeschreven in de eerste kamer en deze kamer was als leeg beschreven. Ik legde de situatie uit en toen ging hij weer.
De volgende ochtend kwam er weer iemand binnen zonder te kloppen. Dit keer een meisje en ook zij schrok zich naar dat ik daar was. Ze deed snel de deur weer dicht na 10 keer sorry gezegd te hebben. Ik zag haar rond de deur lopen en na te denken over wat ze moest doen. Toen klopte ze aan, bood nog 10 keer haar excuses aan en legde toen uit dat ik dus niet ingeschreven sta in die kamer. Ze vroeg of ze mijn kamer nu schoon kon maken. Ze stelde me vragen over waar ik vandaan kwam en dergelijke. Toen ze hoorde dat ik docent was, vertelde ze dat ze net klaar was met haar middelbare school. Toen ik vroeg of ze verder wilde studeren, vertelde ze dat ze wilde werken, omdat haar vader is overleden. Zij is het enige kind en ze wil haar moeder financieel helpen. Stoer, maar de omstandigheden in de wereld zijn niet eerlijk. Ik wist niet zo goed wat ik tegen haar moest zeggen.
De volgende dag na het ontbijt liep ik terug naar mijn hotel en toen zag ik haar. Ze riep mijn naam: Alina :p (die ze na 1x zeggen niet vergeten was!) en dacht dat ik die dag erna zou vertrekken. Ik vertelde dat ik er nog 1 nacht langer ben. Oh good, vertelde ze, want morgen is ze er niet. Then I will see u. Lief meisje :p. Ik zie ook elke dag dezelfde jongens bij het restaurant. Ze kennen mij inmiddels en de jongen weet inmiddels ook dat ik geen tomaat en chili wil :p. Ontzettende lieve mensen hier!
Morgen vertrek ik met een shuttlebus naar het vliegveld van Labuan Bajo, dan vlieg ik naar Denpasar, Bali en dan vanaf Bali vlieg ik naar Bangkok, Thailand. De vluchten zijn allemaal kort, maar al met al zal ik een hele dag weer onderweg zijn. De laatste bestemming van mijn reis. Wat vliegt de tijd!

Foto’s

2 Reacties

  1. Tante Bep:
    1 december 2018
    Lekker hoor, even een paar dagen in je uppie!!
    Op naar de volgende belevenissen.
  2. Tante Coby:
    2 december 2018
    Wat een verhalen Eline! Nog even genieten want het gaat wel heel snel hè? Mooie foto’s ook weer, schitterend wat een natuur!