Week 13

Deze week zat ik in de pauze met mijn begeleidster op een bankje, te kijken naar alle leerlingen en een broodje te eten. Mijn begeleidster zei dat het dit weekend zou gaan stormen. Ik dacht er niet te heftig over en zei heel luchtig: ‘Oh, dat wordt dus geen strand’ en daar bleef het bij. De dag daarna kreeg ik een berichtje van Marianne en mijn moeder dat er een grote storm of orkaan zou komen. De storm had al een naam: Matthew. Mijn familie in Nederland wist het eerder dan ik wat er zou gaan gebeuren. Ik lees nog steeds elke dag het nieuws van Nederland, maar niet van Curaçao, terwijl ik nu hier ben.
Woensdag op donderdagnacht had het heel hard geregend. Omdat mijn dak gemaakt is van een soort golfplaat, maakt dat een enorme herrie in mijn huisje en dus heb ik de halve nacht wakker gelegen door de regen. De volgende morgen regende het nog steeds. Ik moest één lesuur lesgeven (eigenlijk moesten de leerlingen een toets maken, dus ik hoefde bijna niks te doen), daarna zou ik naar huis gaan en later terug komen voor de vergadering. Ondertussen waren bepaalde wegen al helemaal onder het water gelopen. De wegen hebben hier niet van die handige putten zoals wij ze in Nederland hebben. Ook heb je hier het hoogteverschil van bepaalde plekken, waardoor bepaalde gebieden onder water zijn gelopen. Ikzelf woon op een berg, dus heb hier gelukkig niks van gemerkt. De school zit wel in het lage gebied. Alle scholen hebben besloten om in de pauze (half 11) de leerlingen naar huis te sturen. Ik kreeg een appje van de conjunct-directrice dat ik niet terug hoefde te komen, omdat de vergadering niet door zou gaan. Ik was enigszins opgelucht, omdat iedereen tegen me zei dat ik niet moest gaan, maar ik ben een beetje te mieterig om dit echt te doen. De vrijdag zouden we al vrij zijn vanwege de verkiezingen die dan zouden worden gehouden. Nu was het de vraag of de verkiezingen door zouden gaan of niet. Dit zouden we later horen. Ik woon in een vrij fragiel huisje en vond het niet verstandig om hier te slapen (eigenlijk op aanraden van mijn moeder en zus, want ik ben eigenlijk eigenwijs). Ik heb dus gevraagd aan mijn huisbaas of ik in het grote huis mocht slapen die nacht. Hij vond het een goed idee, om maar het zekere voor het onzekere te nemen. Die avond heb ik mijn laptop en de boeken die van de school zijn bovenop de kast gelegd en ben ik naar een kamertje gegaan in het grote huis. Ik had een kamer uitgekozen die middenin het huis zat en dus geen ramen naar buiten had, want ik wilde graag een keer goed slapen. Ik werd de afgelopen week elke keer rond zes uur wakker, waardoor ik al een beetje moe was. Ik viel vrij snel in slaap. De volgende morgen toen ik wakker werd, ging ik meteen naar mijn eigen huisje toe. Ik keek naar buiten en zag helemaal niks bijzonders, alleen een natte grond. Ik besefte dat het wel geregend had, maar dat er geen storm is geweest. Ik heb tenminste geen last gehad van de regen, omdat het dak in het grote huis van ander materiaal is.De verkiezingen zijn uitgesteld naar woensdag. De donderdag zijn we dan ook vrij, want dan moeten ze alles nog opruimen. Woensdag, donderdag en vrijdag zijn mijn stagedagen, dat betekent dat ik alleen vrijdag les hoef te geven volgende week. Na de vrijdag is het hier tussenvakantie (de Nederlandse herfstvakantie, alleen is het hier altijd zomer :p), dus ben ik langgg vrij. Ik ben nu al op de helft van mijn stage. Time flies.

Zondag ben ik meegegaan naar de kerk met Olaf en Karin. Het is een kerkje bij het landhuis Ascencion (zie foto´s). Er staat daar een heel klein kappelletje  en één keer in de maand wordt daar een dienst gehouden. De ene keer door een protestante spreker en de andere keer door een katholieke spreker. Dit keer was er een katholieke vrouw. Ze had een groot, wit gewaad en zweette zich helemaal naar. Wij zaten buiten het kapelletje en keken door de ramen naar binnen, grappig hé. Wij zaten daar heerlijk in de wind en de mensen binnen zaten allemaal te zweten en te wapperen met hun blaadjes. Er waren wel twee waaiers, maar blijkbaar had dat niet echt effect. Wij hadden het tenminste lekker koel. De preek begon en het was nog maar net begonnen en toen was het alweer klaar. Ik dacht dat de preek misschien in delen zouden worden gedaan, dus dat we een liedje zouden gaan zingen en daarna weer een stukje preek, maar dit gebeurde niet. De liedjes wel, maar de preek niet. Ik zat daar en kon me eigenlijk niet eens meer herinneren wat ze nou precies gezegd had. Het ging over het groeien in geloof in vergelijking met een mosterdzaadje. Een mooi onderwerp, maar de preek had niet echt diepgang vond ik. Er was een koortje aanwezig dat luidkeels meezong. De vrouwen waren gekleed in Curaçaose jurken en een doek om hun hoofd. Ze zagen er mooi uit.
Na de dienst gingen we richting het landhuis om koffie te drinken en een pasteitje te eten. Een pasteitje is echt iets van hier. Het is een soort deeg met daarin vlees, kip of kaas. Ik had vlees genomen, waar dan gehakt in zit. Er speelde een band en er waren wat kraampjes met zelfgemaakte dingetjes (zie filmpje voor de sfeer). Sommige mensen dansten. Na de koffie gingen we nog even in het landhuis kijken. Daarin hadden mensen ook weer kraampjes neergezet en verkochten bijvoorbeeld boeken of kettingen en dergelijke. Het huis is in oude staat gebleven en zo kon je zien hoe dat er vroeger uit zag. Best mooi.
Na het landhuis gingen we nog picknicken op het strand de ‘Kleine Knip’ (zie foto). Het was de hele dag bewolkt, dus ik ben zelf niet gaan zwemmen, maar de kinderen zijn wel even wezen zwemmen. Er waren best wat golven aanwezig doordat het aardig hard waaide. Daarna zijn we weer naar huis gegaan. Het was een leuke dag.