Week 2

Dag 8
Vandaag zijn bijna alle meiden weg. Mijn buurmeisje is druk in de weer met spullen uitzoeken, koffer wegen en dingen weggeven. Ik moest aan mijn eigen kofferstress denken van een week geleden en was blij dat dit voor mij nog weer even zou duren. Ik zat ondertussen heerlijk te chillen op mijn terrasje voor het huis. Ik heb het Curaçaose tempo helemaal te pakken. In Nederland had ik veel stress over het feit dat ik geen contact krijg met mijn stageschool. Eenmaal hier aangekomen, hoor ik van mensen dat dit normaal is voor hen en dat ze altijd blij zijn met stagiaires. Gewoon gaan in augustus en dan komt het wel goed. Zo niet? Dan is er wel een andere school die mij wilt. No stress, tranquilo. Dat is de sfeer. Ook het snel lopen, ben ik hier snel afgeleerd. Heerlijk.
Ook de warmte heb ik geen last meer van. Ik vind het nu heerlijk en zweet minder dan de eerste dagen. Het klimaat went. Je moet gewoon niet met je Nederlandse mentaliteit hier rond lopen, want daar is het veel te warm voor.
Mijn buurmeisje gaat vertrekken. Ik zeg haar gedag. Een ander buurmeisje geeft haar een knuffel. Ze hebben beiden de tranen in hun ogen staan. ‘Zou ik er straks ook zo bij staan?’ dacht ik. Ik denk het eigenlijk niet. Daar ben ik te nuchter voor.
De rest van de dag heb ik lekker thuis doorgebracht met filmpjes kijken en meidendingetjes doen. Ook wel even lekker na alle dagen viezigheid van het zoute water en zand. Morgen waarschijnlijk wel weer een strandje opzoeken.

Dag 9
Vandaag is er nog een huisgenootje vertrokken naar Nederland. Nu is er nog één buurmeisje over, maar die past deze week op een huis van mensen die op vakantie zijn. Met haar heb ik niet veel contact, want zij werkt elke dag en is dus weinig thuis. Het is dus vanaf nu vrij rustig in de Kleurentuin. Eerlijk gezegd vind ik het ook wel even lekker, want dan kon ik mooi even aan school werken en wat dingen uitzoeken. Mijn doel is om binnen dit jaar af te studeren, maar omdat dit niet zo in de schoolplanning staat, moet ik alles zelf zien te regelen. Vandaag kreeg ik een mail van de examencommissie dat ik geen toetsen mag maken op Curaçao. De reden hiervoor is dat de tentamens op een tentamenlocatie gemaakt moeten worden en dat heeft Windesheim niet op Curaçao. Ik baal hier van. Ik kan twee toetsen maken in de tweede periode op het Windesheim in januari, want dan ben ik terug, maar één toets is landelijk en wordt maar twee keer per jaar gegeven. Wordt het gegeven op 7 december. Wat een domper; dan ben ik er natuurlijk niet. En anders is het pas in mei, wat zou betekenen dat ik niet binnen een half jaar kan afstuderen. Ik was bezig met mailtjes hiervoor te versturen en alles uit te zoeken (ik zat lekker buiten op mijn terrasje), begint het opeens heel hard te regenen. Echt van die tropische regenbuien: enorm hard, maar kort. Dat was dus naar binnen rennen met mijn laptop. Ik ben binnen en zie mijn strandlaken buiten hangen. Ik vlieg naar buiten, pak snel mijn badlaken en vlieg weer naar binnen.
Al met al is het nog een hoop geregel en gestress wat school betreft, maar gelukkig zit ik hier tranquilo en met een lekker zonnetje op m’n bol J
Vandaag heb ik voor het eerst een beetje gesport thuis. De sportscholen zijn hier best prijzig en voor buiten is het eigenlijk te warm. Ik besloot me er toch maar aan te wagen, zodat er geen vijf kilo bij is gekomen als ik terug kom. Ik zweette me een ongeluk, maar het was wel even lekker. Voor herhaling vatbaar.

Dag 10
Omdat ik nu helemaal alleen in de Kleurentuin zit, dacht ik dat ik lekker in de tuin kon gaan zonnen. Zoekend naar een plekje met zon (er is hier veel schaduw door bomen) kwam ik een achtergelaten luchtbed tegen. Ik had het goed voor elkaar: ik legde mijn handdoek op het luchtbed en ging lekker in het zonnetje liggen. Op een gegeven moment kwam de huisbaas en zijn zoon alles schoonspuiten met een hogedrukspuit. Goed moment om maar eventjes boodschappen te gaan doen. De boodschappen zijn hier loeiduur trouwens. Alles moet per schip worden vervoerd omdat het een eiland is. Er wordt op Curaçao zelf bijna niks verbouwd. Een pak melk kost hier ongeveer vijf naf, wat gelijk staat aan ongeveer twee en een halve euro. Ik ben echt een yoghurt-eter, maar dat leer ik hier wel af. Een pak yoghurt (gewoon formaat) kost hier ongeveer vijf a zes naf, wat bijna drie euro is. Het leven is hier dus niet goedkoop. Ook de strandjes moet je voor betalen. Bijna alle strandjes in Willemstad en omgeving zijn gekocht door restauranteigenaren of hoteleigenaren. Voor de toeristen die daar verblijven is het dus gratis (er zijn dus ook altijd veel Nederlanders), maar voor de rest is het betalen, wat best gek is, want ik voel me nog echt een toerist.  Meestal kost de toegang zes naf (ongeveer drie euro). Soms moet je voor de bedjes ook nog apart betalen, wat meestal vijf naf is. Als je helemaal naar de andere kant van het eiland rijdt, is het vaak gratis, maar dan betaal je natuurlijk wel meer benzinekosten, dus dat maakt volgens mij weinig uit. Ik denk dat ik maar lekker op het luchtbedje in de tuin ga liggen. Er is nu toch niemand meer en hier is ook zon en een douche ter verkoeling ;). (een warme douche bestaat hier niet. Er is één draaiknop: koud water. ‘Warm water hebben we hier niet nodig’ zei de huisbaas).  

Dag 11 & 12
Deze dagen heb ik ’s ochtends heerlijk in de zon gelegen. Er zijn vier huisjes op een rij, maar omdat ik nu alleen ben, kan ik overal naartoe. Aan het begin van de ochtend ga ik naar het meest rechter huisje. Dan ga ik daar in de zon liggen en hoe meer we richting de middag komen, hoe meer de zon verschuift naar de linker huisjes. Mijn eigen terras zit altijd onder de schaduw vanwege de bomen, dus dan pak ik het terras van het meest linker huisje. Toch handig alleen zijn. Aan de andere kant begin ik het wel een beetje saai te vinden dat er niemand is. In de middag ben ik druk bezig met school. Dan zit ik lekker met mijn laptop buiten te werken. Zo ook vandaag. Ik was druk bezig voor school, keek opzij en zag opeens een leguaan bij de boom vlak bij mijn terras. Ik schrok me naar en durfde me bijna niet meer te bewegen. Die beesten zijn best groot en eng en geloof mij: ik ben echt geen bangerd. Ik dacht oké, snel een foto maken, maar mijn telefoon was binnen aan de oplader. Ik pakte snel mijn telefoon en maakte een foto (zie bij de foto’s). Opeens loopt hij snel naar de boom die recht voor mijn terras staat. Ik schrok me naar, want hij ging zo snel mijn richting op en hij ziet er niet erg aardig uit. Ik zette gauw een paar stappen terug. Hij zat in de boom en ik kon niet meer buiten werken. Concentreren op het schoolwerk gaat me echt niet lukken als ik weet dat er een leguaan boven mijn hoofd zit. Ik heb zelfs de deuren dicht gedaan haha. Het is hier bloedheet en ik heb ze de hele dag open staan, maar ik wilde geen leguaan in mijn huisje. Ongeveer anderhalf uur later ging ik weer een kijkje nemen buiten en zocht de leguaan. Ik kon hem niet meer vinden. Opgelucht, maar tegelijkertijd ook eng, want wie weet waar hij nu is. Overal zie je kleine leguanen. Die schieten dan weg als je aan komt lopen of ze komen ineens tevoorschijn. Nee, ik ben er niet weg van.
Ook de muggen zijn hier volop aanwezig. Ik zit nu na ongeveer twee weken van top tot teen onder de muggenbulten. De hele dag door zit ik te krabben, wat ik probeer te beperken. Dit schijnt erbij te horen als je nieuw bent. Ze ruiken het aan je blijkbaar, want de meiden die nu weg zijn, hadden er in het begin ook last van en daarna niet meer. Hopelijk is dat gauw voorbij.
Naast de enge en irritante dieren kom ik ook hele mooie dieren tegen. Vandaag zag ik een hele mooie, gele vogel. Eentje die je in Nederland alleen in een hok ziet.
Ik heb sinds twee dagen last van mijn buik. Af en toe krijg ik ineens krampen en na een tijdje gaat het weer over. Ik denk dat mijn lichaam moet wennen aan het andere klimaat en wie weet wat er allemaal met je eten gebeurd. Er is mij verteld dat je het beste eten in zakjes kunt kopen, zodat je weet wat er in zit. Af en toe zit er ongedierte in het eten en dan kun je het terugbrengen naar de winkel. Dit schijnt wel eens te gebeuren, maar ik ben het gelukkig nog niet tegen gekomen. Ik had kip gekocht in de eerste week, maar het smaakte anders dan ik gewend was en nu durf ik het niet meer op te eten. Ik heb nog een stuk in de vriezer liggen die ik eigenlijk niet op wil eten. Ik weet niet precies waardoor ik buikkrampen heb gekregen. Ik heb voorzichtig gedaan met het eten en blijf dat zeker doen. Hopelijk gaat het snel over.

Dag 13 & 14
Vandaag heb ik geskypet met de hele familie (behalve mijn moeder, die zat lekker op een terrasje ;)). Iedereen was bij elkaar en het was leuk om iedereen zo weer even te zien en te spreken. Door Skype voelt het net alsof je erbij bent. Dat is toch een geniale uitvinding hé. Het is met de tijden wel lastig, want het is hier zes uur vroeger dan in Nederland, maar het lukt meestal wel.
Ik ben vandaag door een stoel gezakt; de hele stoel kapot. Ik dacht dat ik wat kilo’tjes lichter was, maar de stoel kon me toch niet houden haha. Ik zat lekker in de zon, een beetje onderuit gezakt en wilde wat meer overeind gaan zitten. Toen zakte de stoel in elkaar en daar zat ik dan in een hele gekke houding. Het hout was een beetje gaan rotten bij de spijkers zag ik, wat ik heb doorgegeven aan de huisbaas. Hij gaf aan dat hij zou gaan kijken of hij het kan maken of een nieuwe moet kopen. Ik zei dat het goed was, maar ben ervan overtuigd dat het een nieuwe kopen wordt ;)