Week 4

Dag 22 & 23
Deze dagen ben ik ook weer volop voor school bezig. Wel ben ik vanmiddag nog even een paar uurtjes naar het strand geweest. Dat blijft toch genieten. Door alle tijd die ik heb, denk ik ook veel na. Hoe zal mijn toekomst eruit zien? Waar wil ik wonen? Wat vind ik van Nederland? Ik lijk wel een filosoof. Ik heb eigenlijk vanaf de puberteit al gezegd dat ik niet mijn hele leven in Nederland wil wonen. Ik vind het er koud, gestrest en kil. Als ik in het buitenland was, voelde ik me altijd vrij en honderd keer beter dan in Nederland. Nu ik voor een langere tijd op Curaçao ben, begin ik gek genoeg Nederland toch te waarderen. Oké, de kou zal ik altijd haten. Zelfs de dokter zei dat mijn lichaam niet tegen de kou bestand is en het liefste loop ik de hele dag in een dik fleecevest in de winter. Ik heb echt de grootste hekel aan kou. Hier op Curaçao is het lekker warm, de mensen zijn vriendelijk (behalve de kassamedewerkers, die kunnen wel een cursus gebruiken) en alles is lekker rustig. Alles kan, alles mag, zolang je een ander niet tot last bent. De mensen hebben geen haast, dus hebben ook niet zo snel last van elkaar. Waarom ik Nederland dan toch een beetje begin te waarderen, weet ik niet zo goed. Misschien is het omdat ik er mijn hele leven (maar 22 jaar, maar toch) gewoond heb. Ik ben gewend aan mijn eigen wereld, ook al vind ik het er gebroken. Misschien ben ik meer een plattelandsmeisje. Het lijkt me heerlijk om op het platteland te wonen of aan de zee. In ieder geval een rustige plek, waar weinig mensen zijn. De Nederlandse bevolking vind ik te zeurderig. Overal wordt over geklaagd, niemand lijkt tevreden en vooral de allochtonen hebben het flink te verduren, terwijl ik daar meer empathie voor heb dan de blanke Hollanders.
Al die vragen horen denk ik ook wel bij de fase van mijn leven waar ik nu in zit. Ik ga nu afstuderen en dan moet je je toch bedenken wat je allemaal wilt met je leven en dat weet ik nog niet zo goed. Ik denk dat ik niet mijn hele leven in Nederland zal blijven. Dat denk ik nog steeds, dus wat moet ik dan met mijn opleiding als docent Nederlands? Mijn passie is het lesgeven aan allochtonen. Vluchtelingen, mensen die met Nederlanders een relatie hebben. Een klas vol met Chinezen, Indonesiërs, Bulgaren, Marokkanen, Syriërs, Afrikanen. Ik vind dat geweldig, maar ja dan zou ik in Nederland moeten blijven en dat wil ik denk ik niet. Toch denk ik dat het verstandig is om nog een jaar na mijn afstuderen een cursus nt2 (Nederlands als tweede taal) te doen. Specialisatie is nooit weg en als ik naar het buitenland ga, is het werk in het Nederlands vast ook nt2.
Tja, ik zie het allemaal wel hoe het gaat lopen in mijn leven. Erover stressen ben ik sowieso niet van plan. Ik leef gewoon mijn leven en doe dan wat ik op dat moment wil als dat mogelijk is. Het leven is vol mogelijkheden als je jong bent (misschien ook als je oud bent, het is maar wat je ervan maakt).  

Dag 24 & 25
Dag 24 was weer hetzelfde riedeltje van schoolwerk en strand. Dag 25 had ik een afspraak met mijn begeleider die mij moet beoordelen voor mijn stage. Ik zocht een parkeerplek en liep naar het parkeerautomaat. Ik keek ernaar en drukte wat knopjes in, waarna ik een code moest invullen. Ik dacht: ‘Huh, een code? Ik heb helemaal geen code’. Dus ik liep naar de afgesproken plek en kwam mijn begeleider tegen. Ik zei tegen hem dat ik geen kaartje had liggen in mijn auto en hij gaf aan dat het wel verstandig is om dat te doen, dus liep hij met mij mee naar het parkeerautomaat. Bleek dat er achter elk parkeervak een nummer staat die je moest invullen. Moet je ook maar net weten. Toen ik eindelijk legaal geparkeerd stond, gingen we even wat drinken en de dingen bespreken wat betreft mijn stage. Omdat ik graag binnen een half jaar af wil studeren, en ik mijn toetsen niet mag maken op Curaçao, zou ik na de kerstvakantie mijn toetsen in Nederland moeten maken. Dat zou betekenen dat ik tot de kerstvakantie stage zou moeten lopen. De begeleider is hiermee akkoord gegaan, dus ik heb nu mijn terugticket geboekt. 19 december kom ik aan in Nederland. Het is wel fijn om te weten wanneer je weer terug gaat. Als alles open staat, vind ik het niet zo fijn. Nu kan ik mij ook op deze datum richten wat mijn planning betreft voor school.
Mijn begeleider is echt super aardig. Hij is ook helemaal niet moeilijk en echt aangepast aan de cultuur hier. Het was voor mij de bedoeling dat ik vijf dagen stage zou gaan lopen. Hij zegt tegen mij dat ik dat helemaal niet moet gaan doen. Volgens hem moet ik drie dagen stage lopen (daarin moet ik tien lessen geven) en twee dagen moet ik gebruiken voor de voorbereiding en uitwerking en vooral veel plezier maken. Ik gaf aan dat ik nu al bezig ben om bepaalde vakken af te ronden die moeten worden afgerond met een dossier. Hij gaf aan dat dit heel goed was, maar of ik dan wel ook veel plezier maakte. Volgens hem neem je je plezier en ervaringen mee voor de klas, dus moet je vooral niet vergeten om tijd te maken voor leuke dingen. Ik mag deze man wel.
Maandag is er waarschijnlijk weer directie aanwezig op de school en dan ga ik er even langs om te kijken of mijn stageplek goed geregeld is. Als zij er niks vanaf weten, dan ga ik proberen om het alsnog te regelen en anders regelt mijn begeleider een andere school voor mij. Hij zegt dat ik me nergens druk over hoef te maken. Daar is het veel te warm voor en zij gaan er niet harder van lopen. Ik vind het wel fijn dat ik nu eindelijk met iemand heb kennis gemaakt die met mijn stage te maken heeft. Ik weet nu dat als iets niet lukt of als ik vragen heb, dat ik dan bij hem terecht kan. Ook weet ik nu wat er van mij verwacht wordt en wat voor type begeleider ik heb. Een goed contact met je begeleider is erg belangrijk voor het verloop van je stage. Hopelijk is er maandag iemand aanwezig op de school, zodat ik ook daar kan uitzoeken wat er allemaal gaat gebeuren en wie mij vanuit daar gaat begeleiden.  

Dag 26, 27 & 28
Zaterdag liep ik naar de auto om naar het strand te gaan. Ik deed het hek open en liep naar mijn auto. Op dat moment kwam de zoon van de huisbaas aangelopen en we zeiden elkaar gedag. Precies toen ik hem gedag zei, wilde ik de deur openen en trok ik de hendel eraf. De zoon van de huisbaas hoorde wat en ik liet hem zien dat ik de hendel in mijn hand had. Hij reageerde niet verbaasd, maar dat doet hij nooit. Hij zei in gebrekkig Nederlands dat ik via de andere deur dan de deur van de bestuurder open moest maken en zo erin kon komen. Dus dat deed ik. Ik wilde net gaan vertrekken, toen de huisbaas aan kwam gereden. Ik stapte uit en liet zien wat er was gebeurt. Hij vond het de normaalste zaak van de wereld. Hij rijdt zelf in dezelfde type auto als ik en zijn auto had dat ook. Hij zegt dat de onderdelen hier moeilijk te verkrijgen zijn op Curaçao. Hij kan eventueel proberen om het vast te maken, maar als ik kijk naar hoe hij dat met andere dingen heeft gedaan, zal dat niet heel effectief zijn. Vanaf nu wordt het dus eerst naar de bijrijdersstoel om mijn deur open te maken.