Week 5

Dag 29
Omdat ik nog geen contact heb gehad met mijn stageschool, is mij geadviseerd om vandaag langs te gaan bij de school. Rond deze week is er meestal wel directie aanwezig, volgens mijn begeleider. Ik besloot dus om vandaag langs te gaan. Ik kwam aangereden en zag één auto staan. Ik dacht: ‘Nou, dat is niet veel. Misschien is het de directeur’. Het hek was open, dus dit was de eerste keer dat ik naar binnen kon (ik had al wel eens gekeken vanaf de buitenkant namelijk). Ik had geen idee waar ik naartoe moest en waar de directie of de lerarenkamer zich bevindt. Ik liep dus een beetje rond, op zoek naar een persoon die daar aanwezig was. Terwijl ik langs wat lokalen liep, hoorde ik iemand naar mij roepen. Het kwam vanuit een gebouwtje dat in het midden van het schoolpleintje stond. Ik keek achter mij en de meneer riep nog een keer. Ik liep naar het gebouwtje en ging naar binnen. Er stonden een man en een vrouw. Ik vroeg of mevrouw Buitenweg aanwezig was. Deze mevrouw heeft contact gehad met de docent van Windesheim. Het bleek dat de man de conciërge was en de vrouw een schoonmaakster die er vele jaren heeft gewerkt, maar pas is gestopt. De conciërge besloot mevrouw Buitenweg te appen. Het duurde allemaal even en we wachtten op een reactie. Hij bood me aan te gaan zitten in zijn kantoor. Dit deed ik en ik wachtte op een bericht. Op een gegeven moment ging zijn telefoon. Hij rent naar zijn telefoon en begint te lachen. Hij zei: ‘Nee, het is niet mevrouw Buitenweg, het is mijn vrouw’. Ik moest dus nog langer wachten, maar gelukkig had ik geen haast. De conciërge gaf aan dat hij niet goed Nederlands praat. Ik vond dat hij het aardig deed, als je bedenkt dat dit niet zijn moedertaal en voertaal is. Op een gegeven moment ging weer zijn telefoon. Opnieuw ging hij met spoed kijken. Het was mevrouw Buitenweg. Zij communiceerden met elkaar in het Papiaments en hij probeerde om haar bericht te vertalen. Dit ging hem moeilijker af, dan het gewone praten in het Nederlands. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik haar mobiele nummer zou krijgen en hij mijn nummer door zou geven aan haar. Zo gezegd, zo gedaan en ik ging naar huis. In de middag heb ik een berichtje gestuurd naar mevrouw Buitenweg. Zij gaf aan dat zij inderdaad contact heeft gehad met de docent van Windesheim, maar dat zij nu geen tijd had. Ze gaat mij appen, wanneer ze tijd heeft. Dus ik wacht het af. Ik kan nu in ieder geval zeggen dat mijn stage geregeld is (althans, ze weet dat ik kom) en zijn er contacten gelegd. Ik heb een foto in het kantoortje van de conciërge gezien van alle werknemers. Het waren er erg weinig. Het is echt een hele kleinschalige school. Ik vind dat wel leuk. Ik wacht het af wanneer ik weer wat te horen krijg en anders app ik haar zelf weer.

Dag 30
Vandaag heb ik een dagje niks gedaan. Ik heb wat opgeruimd in mijn studio, wat schoongemaakt en andere prutsdingetjes. Ook heb ik wat gewassen, wat ik met de hand doe. Ze hebben hier geen wasmachine voor ons. Tegen een vergoeding kun je wel je kleding laten wassen, maar dat ga ik niet elke keer doen. Ik vul een bak met water en gooi hier wat wasmiddel bij. Daarin was ik mijn kleding en dan laat ik het buiten drogen. Het is hier binnen een paar uur droog. Het werkt prima, maar het is wel minder hygiënisch dan een wasmachine.  Maar ja, ik ben ten slotte op Curaçao, wat maakt het ook allemaal uit.
Ik ben er inmiddels een maand. Voor mijn gevoel is het twee weken, maar tegelijkertijd ook alsof ik hier altijd geweest ben. Ik heb nu nog ongeveer vier en een halve maand voordat ik weer terug ga. Volgende week begint mijn stage en dan zal de tijd vast nog sneller gaan, dan dat het nu al gegaan is. Ik heb er wel zin in dat stage gaat beginnen, dan heb ik weer wat aanspraak. Ik leef vaak erg in mijn eigen wereldje en kan heel goed alleen zijn, maar het gebeurt nu soms dat ik een paar dagen achter elkaar met niemand praat. Om mijn stem toch te horen, zing ik een beetje. Het is nu wel een beetje eenzaam. Dit gevoel ken ik eigenlijk niet zo goed. Wij waren thuis met veel mensen dus er was altijd wel iemand om je heen. Ik genoot dan van alleen zijn en de rust, maar blijkbaar zit daar ook een grens aan. Ik had gehoopt dat ik leuke huisgenootjes zou hebben, maar er is niemand in de vakantie, dus ik ben vooral op mezelf aangewezen. Hoog tijd dus voor stage. Can’t wait.  

Dag 31
Vandaag ben ik langs gegaan bij mensen die eerder bij ons in de kerk zaten, maar die zijn verhuisd naar Curaçao. Ik woon in dezelfde straat als zij en kan lopend naar hen toe. Zij vinden het wel gek dat ik lopend kom, want op Curaçao doen ze alles met de auto. Ik vind gewoon dat als ik binnen tien minuten (dan loop ik echt op een Curaçaos tempo) lopend bij hen ben, dat ik niet de auto hoef te nemen. Het is misschien warm, maar ja, mijn auto heeft toch geen airco, dus dat is ook warm. Het is altijd wel gezellig bij hen en ze zijn heel gastvrij. We zijn nog even naar de winkel geweest om wat spulletjes te kopen voor een piñata voor een verjaardagsfeestje. We zitten hier vlakbij Latijns-Amerika en daardoor hebben zij wel invloed gehad op de cultuur van Curaçao.

Dag 32 & 33
Ik had vandaag in één keer een hele hoop mieren in mijn badkamer. Het zag ineens helemaal zwart van de mieren (zie bij foto’s). Het enige wat ik er kon vinden was een blaadje, er lag niet iets zoets of zo. Dus ik pakte een bezem en begon al die mieren mijn kamer uit te vegen. Dat is nog best een klus kan ik je vertellen. Daarna waren ze weg.
De hele familie in Nederland was thuis bij mijn moeder, dus gingen we Skypen. Ik heb iedereen weer gesproken in één keer. Dit was wel gezellig. Eric was ook na twee weken weer terug van vakantie dus we hadden genoeg te vertellen. Al met al heb ik bijna twee uur geskypet met iedereen. Dit was leuk. Ik weet nu ook eindelijk dat ik dinsdag ga beginnen met stage. Dinsdag is er een vergadering en ik denk dat ik daarbij aanwezig mag zijn. Ik heb zin om weer wat te gaan doen. Ik maak wel verslagen voor school, maar dat is saai. Ik wil aan het echte werk beginnen. Nog eventjes wachten.

Dag 34
Ik wilde geld pinnen en ging naar de supermarkt, omdat zij een pinautomaat hebben. Ik ging naar het pinautomaat, vulde in dat ik de Nederlandse versie wilde en hoeveel ik op wilde nemen, maar het apparaat gaf aan dat dit niet aanwezig was in het apparaat. Ik probeerde het nog een keer en toen gebeurde precies hetzelfde. Er stond een man achter mij te wachten, dus ik zei dat hij het maar even moest proberen en bij hem deed het automaat het ook niet, maar hij was niet erg spraakzaam en liep meteen weg. Dus ik vroeg een medewerker of ze even kon meekijken wat er verkeerd gaat. Blijkt dat je alleen in sprongen van vijfentwintig NAF mag pinnen. Dus je kunt vijfentwintig, vijftig, vijfenzeventig enzovoort opnemen. Dat wist ik dus niet en uiteindelijk had ik dus mijn geld gepind. Wat een gedoe en echt weer typisch ik. Soms snap ik mezelf echt niet hoor, maar het gekke was dat die meneer na mij hetzelfde had gedaan (althans dat denk ik, omdat hij ook geen geld eruit kreeg), maar hij had geen zin om iets te zeggen en liep meteen weg, maar ik denk dat hij hetzelfde heeft gedaan als ik.

Dag 35
Vandaag ben ik weer lekker naar het strand geweest. Dit was alweer even geleden. In het weekend is het strand altijd veel drukker, omdat er dan meer Antillianen en stagiaires zijn. Het valt mij op dat de Nederlanders altijd een plekje met zon opzoeken en de Antillianen een plekje in de schaduw zoeken. Zij hoeven ook niet bang te zijn dat ze te wit zijn en de zon voelen ze vast genoeg. Ik zit natuurlijk met mijn witte huid (inmiddels dus niet meer) natuurlijk midden in de zon. Heerlijk.
Mijn benen zitten wel weer onder de muggenbulten. Ik heb vier huisdiertjes, vier muggen. Deze muggen zitten altijd bij mij in de buurt. Als ik op bed lig, zoemen ze naast mijn hoofd, maar dan kunnen ze niet bij me komen door de klamboe en als ik aan de eettafel zit, zitten zij meestal rond mijn onderbenen. Misschien wordt het tijd dat ik op ze ga jagen.