Sumbawa

Nadat ik de laatste blog had geschreven, gingen we de tas inpakken. Mijn kamergenootje zag een muis rennen. Het liep naar mijn tassen. Wij probeerden hem te vinden, maar we zagen hem niet meer. Ik ging dus weer verder met mijn tassen inpakken. Niks aan de hand. Daarna vertrokken we om te gaan eten. Toen we terugkwamen was het tanden poetsen en lekker gaan slapen, want ik was een beetje moe. Toen ik eindelijk lekker lag, hoorde ik de muis in mijn tas rommelen. Ik dacht 'Oh nee, he!'. Dus ik mijn bed weer uit om die muis te gaan zoeken. Bleek hij in mijn rugzak te zitten. Dus ik heel voorzichtig de tas openmaken. Er gebeurde nog niks. Ik had een plastic tas erin zitten met mijn sneakers erin. Ik zag dat daar al in gebeten was, dus ik wist dat hij in mijn tas zat. Ik haalde voorzichtig de plastic tas eruit en toen vloog hij weg onder de gordijnen. Daar was ik dus van af. Die arme muis heeft een paar uur opgesloten in mijn tas (we praten maar niet over de poep die hij produceerde :p).
De volgende dag vertrokken we naar Sumbawa. Dit was een aardige reis. 2 uur met de bus, 2 uur op de ferry en dan 2 uur in de bus. Dit was de planning, maar in werkelijkheid kwamen er 2 uur bij. Zo gaat dat met het verkeer hier. Voordat we op de ferry waren, had de gids ons al gewaarschuwd dat we waarschijnlijk de enige blanken zouden zijn. Dit hebben we geweten. We kwamen binnen en iedereen begon te lachen. Mensen die naast me kwamen zitten, zaten ook de hele tijd te lachen. Iedereen zat ons aan te kijken (de hele 2 uur) en het was zeeeer ongemakkelijk. Ik moest natuurlijk weer naar het toilet, wat ik de hele tijd moet van al dat water drinken. Het was weer een gat zonder toiletpapier. Gelukkig had een ander meisje toiletpapier meegenomen vanuit het hotel, dus toen ging ik maar. Ik was blij toen het eindelijk voorbij was en we weer konden gaan.
Het hotel waar we aankwamen was erg primitief. Het is aan het strand, dus dat is wel leuk, maar het was zeker niet luxe. Het is een klein houten huisje, wat aan alle kanten open is. Dan is er een deur naar de badkamer en tussen de normale kamer ennde badkamer zit er een gat in de grond. Het huisje staat op palen, dus je kijkt ongeveer anderhalve meter naar beneden. Dan heb je de douche. Die is koud en hangt bijna boven het toilet. Dus als je gaat douchen is alles nat. Het deed me een beetje denken aan Curacao, omdat ik daar ook geen warme douche had. Het was prima, omdat het bijna buiten is en er is genoeg warmte vanuit daar. Maar je moet dus wel douchen voor zonsondergang. Voor zowel de warmte als voor het buiten houden van de insecten. We probeerden zo min mogelijk de lampen te gebruiken. Dit heeft geholpen, want wij zijn niet echt gestoken.
Het eten was ook een gedoe. We hadden eten van te voren besteld, zodat het er op tijd zou zijn. De tijd was dit keer prima. Ik had van tevoren aangegeven dat ik geen chili in mijn eten wil. Ik kan dat niet eten door de fructose en het zit hier overal in. Dus ik had het duidelijk aangegeven, zij schreef het op bij mijn bestelling en ik dacht dus dat het geregeld was, want meestal is dat genoeg en dan zit er geen chili in. In de avond kwamen we voor het eten, zat er wel chili in. Dus ik ging naar de vrouw en beweert ze dat het er niet in zit. Ik geef toe, het was niet veel, maar ik kan het gewoon niet hebben. Ik had een paar dagen eerder al chili gegeten en ik voelde me net weer 2 dagen goed. Ik had dus geen zin om het weer gewoon te eten. De vrouw beloofde me een nieuwe te maken. Kreeg ik weer eten met chili. Toen gaf ik het op en heb ik droge rijst van iemand anders gegeten en anderen hebben mijn eten gegeten. De man van de boot voor over 2 dagen was er ook en hij heeft later aangegeven in hun taal dat ik echt geen chili kan eten. De volgende dag moesten we ook nog daar eten.
De volgende dag gingen we naar Moyo island. Dat was de reden dat we op deze plek verbleven. Het was strategisch een handige plek. We gingen zo'n 2 uur met de boot en toen waren we er. We werden opgewacht door allemaal jongens met scooters. Dat was ons transport. We gingen naar de watervallen en op dit eiland rijden geen auto's. Eerst een toiletstop. Elke keer weer een verrassing. Gek genoeg hadden ze een normale toiletpot. In Nederland zou je het hier echt te smerig voor woorden vinden, maar na wat we allemaal gezien hebben, was dit een luxe.
Toen moesten we bij de jongens achterop. Eentje riep mij en toen gingen we. De gids had aangegeven dat het een hobbelig ritje zou worden, maar ik had dit niet verwacht. Ik werd compleet gelanceerd. Allemaal smalle wegen met stenen en gaten overal. Drama. Respect voor de jongens die dit elke keer doen. Ik was veilig aangekomen en toen gingen we lopen naar de waterval. We konden daar lekker zwemmen, wat we nodig hadden na zo'n zweterige rit. Heerlijk verfrissend en prachtig om te zien! Als we eruit wilden, moesten we over een boomstam lopen. Ik was er bijna en toen gleed ik uit. Plat op mijn rug in het water en mijn voet geschaafd aan de boomstam. Ik had nergens last van gelukkig, maar de schaving voel ik wel een beetje. Daarna zijn we nog naar 2 andere watervallen geweest. Op de terugweg was de weg iets rustiger en de jongen merkte dat ik het wel leuk vond om een beetje te racen, dus hij ging er vandoor! Dat was echt leuk :p We haalden bijna iedereen in en kwamen als tweede aan.
Toen was het tijd om te lunchen. We verwachtten niet veel, want we komen elke keer bij restaurantjes waar het eten niet is zoals je het verwacht in Europa. Maar de man was Frans en de vrouw Indonesisch en het eten was heerlijk. De gids wad vergeten aan te geven dat ik geen chili mocht, dus ze moesten het opnieuw maken. Toen kreeg ik gestoomde rijst, met kipfilet en een mangosalade. Nou, de mango werd hem niet, maar de rest was echt lekker. Beter dan we de afgelopen dagen hebben gehad. En er was een normale toilet met toiletpapier. Blije Eline :p. We bleven nog een uurtje op het strand en toen vertrokken we weer met de boot naar Sumbawa.
Weer snel een koude douche voordat het donker werd, even chillen en toen eten. Ik had dit keer een burger besteld in de hoop dat het minder moeilijk voor ze was zonder chili te koken. Het was een platte gehaktbal met twee geroosterde broden. Het was lekkerder dan het eruit zag en bovenal zat er geen chili of tomatensaus op. Ik was een gelukkig mens :p.
Nu zijn we voor 2 nachten op de boot. Voordat we Lombok verlieten, had ik een simkaart gekocht, zodat ik meer bereik heb. Daardoor kan ik nu dit verhaal uploaden.
En nu lekker chillen op de boot :)